Βασικοί κανόνες επικοινωνίας
- Μιλάμε καθαρά και με σταθερό τόνο στο μικρόφωνο προσπαθώντας να μη χρησιμοποιούμε «κακές» λέξεις αφού στην παρέα πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν έρθει με την οικογένεια τους. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την στιγμή που εκπέμπουμε σίγουρα μας ακούνε κι άλλοι εκτός της δικής μας παρέας.
- Αναφέρουμε στην αρχή της ομιλίας ή της κλήσης μας ποιος διαβιβάζει. Έτσι γλιτώνουμε «περιττά» μικρόφωνα του τύπου «ποιος είσαι: δε σε κατάλαβα»
- Καλό θα ήταν να μην απασχολούμε τη συχνότητα με περιττά σχόλια του τύπου «έχει μπει μια πέτρα στο λάστιχο και μου έχει σπάσει τα νεύρα», κάποιος άλλος πιθανόν να έχει κάτι πιο σημαντικό να πει, όπως «προσοχή στο χαντάκι».
- Πάντα ακούμε για λίγο πριν εκπέμψουμε, μπορεί να μιλάει κάποιος χαμηλός σε εμάς σταθμός και άθελα μας να τον πατήσουμε.
- Εάν π.χ. ο Α ρωτάει κάτι ή απευθύνεται στον Β, όσο και να θέλουμε να σχολιάσουμε ή να προσθέσουμε κάτι, καλό θα είναι να περιμένουμε να απαντήσει ο Β και μετά να μιλήσουμε. Στην αντίθετη περίπτωση το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να πατηθούμε όλοι μαζί και να μην ακουστεί κανένας.
- Όταν είναι δύσκολη η επικοινωνία λόγω απόστασης, έχουμε την εντύπωση ότι φωνάζοντας στο μικρόφωνο θα ακουστούμε καλύτερα. Αυτό είναι λάθος αφού το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ακουστούμε παραμορφωμένα. Συνεπώς θα πρέπει να μιλάμε με κανονικό τόνο φωνής και από μία απόσταση από το μικρόφωνο 5-10 πόντους περίπου.
- Φροντίζουμε να έχουμε ρυθμίσει το Squelch σε τέτοια στάθμη ώστε μόλις να εξαφανίζεται το παράσιτο. Εάν το ρυθμίσουμε αυθαίρετα «ψηλά» τότε όταν θα απομακρυνθούμε δεν θα ακούμε τους υπόλοιπους.
Κλήσεις επείγοντος
Η λέξη κλειδί ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση Κινδύνου, είναι η λέξη ΕΠΕΙΓΟΝ που εκφωνείται 3 φορές. Όταν ακουστεί η λέξη αυτή, όλοι οι σταθμοί υποχρεούνται να δίνουν προτεραιότητα στον σταθμό που βρίσκεται σε κίνδυνο και στους υπεύθυνους σταθμούς που θα αναλάβουν τα περαιτέρω, και δεν εκπέμπουν, εκτός αν τους ζητηθεί.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΛΗΣΗΣ:
1ο Πατάμε το Press (PTT ή κουμπάκι εκπομπής)
2ο Περιμένουμε 1 με 2 δευτερόλεπτα. (Για τεχνικούς λόγους)
3ο Λέμε ποιόν καλούμε
4ο Λέμε ποιός ή ποιοί είμαστε.
5ο Αφήνουμε το Press (PTT)
ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ:
1ο Λέμε που βρισκόμαστε
2ο Το είδος του προβλήματος (αν υπάρχει)
3ο Τι χρειαζόμαστε (αν χρειαζόμαστε κάτι)
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Ένα μήνυμα καταστροφής περιέχει:
1. Το διακριτικό κλήσεως του σταθμού που καλούμε (δυο φορές) [Πχ. Παναγιώτη, Παναγιώτη]
2. Το διακριτικό του σταθμού μας [ ο Περικλής σε καλεί]
3. Την ακριβή θέση του συμβάντος [βρίσκομαι στο Νταμάρι της Πεντέλης]
4. Τη φύση του προβλήματος [αντιμετωπίζω το …. πρόβλημα]
5. Το είδος βοήθειας που απαιτείται [θα χρειαστεί όχημα με εργάτη… ]
6. Κάθε άλλη πληροφορία για αποστολή βοήθειας ή εκτίμηση της κατάστασης.
[ο τάδε δρόμος είναι κλειστός, ελάτε από την άλλη πλευρά…]
Είναι ανεπίτρεπτο, να έχουμε μια κατάσταση επείγουσα και ο άνθρωπος που μας καλεί, να μη μπορεί να μιλήσει, επειδή εμείς απασχολούμε τον ασύρματο… Ειδικά στο χώρο μας, μια προειδοποίηση, για ένα χαντάκι ή οτιδήποτε άλλο, θα φανεί χρήσιμη στους υπόλοιπους της παρέας…Το ίδιο συμβαίνει αν κάποιος καλεί σε βοήθεια και εμείς δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά…
Επιλογή ασυρμάτου για off-road χρήση
Οι βασικοί τύποι ασυρμάτων είναι:
C.B.
PMR, LPD
VHF/UHF
- Οι πομποδέκτες C.B. εκπέμπουν / ακούνε στην συχνότητα των 27ΜΗz. Παράγονται σε φορητή έκδοση ή έκδοση αυτοκινήτου. Λειτουργούν σε διαμόρφωση A.M. ενώ μερικά πιο εξελιγμένα μοντέλα λειτουργούν και σε διαμόρφωση F.M. Τα χαρακτηριστικά και ο τρόπος λειτουργίας της κάθε διαμόρφωσης δεν είναι απαραίτητο να αναλυθούν αφού οι αποστάσεις που θέλουμε να καλύψουμε είναι μικρές συγκριτικά με την εμβέλεια του. Η ισχύς εκπομπής είναι τα 4 Watt. Απαιτείται άδεια για τη χρήση του που αποκτάται εύκολα από το Υ.Μ.Ε.
- Οι πομποδέκτες LPD εκπέμπουν / ακούνε στην μπάντα των UHF, 433-434mhz και τα PMR επίσης, 446-446.100 σε διαμόρφωση narrow F.M. Παράγονται αποκλειστικά σε φορητή έκδοση. Έχουν μικρό μέγεθος και ευκολία στη χρήση ενώ δεν απαιτείται εγκατάσταση στο αυτοκίνητο. Η εμβέλεια τους είναι μικρή λόγω του συνδυασμού υψηλής συχνότητας/χαμηλής ισχύος που χρησιμοποιούν (υπάρχει ανάγκη από οπτική επαφή για να υπάρχει επικοινωνία), γι’ αυτό και δεν απαιτείται άδεια για τη χρήση τους. Η ισχύς των LPD είναι 10 mWatt (0.01 Watt) ενώ των PMR είναι 0.5 Watt.
- Οι πομποδέκτες VHF/UHF εκπέμπουν / ακούνε στις συχνότητες 144-146 MΗz και 430-440 MHz αντίστοιχα και λειτουργούν σε διαμόρφωση F.M. Το μέγεθος τους συνήθως είναι ίδιο με αυτό των C.B. ενώ η ισχύς τους σημαντικά μεγαλύτερη. Για την χρήση τους απαιτείται ραδιοερασιτεχνική άδεια που αποκτάται μετά από εξετάσεις στο Υ.Μ.Ε.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι:
- Τα CB αποτελούν την ιδανική λύση για χρήση σε εκτός δρόμου εξορμήσεις, έχουνε τη μεγαλύτερη εμβέλεια και η αδειοδότηση είναι εύκολη .
- Όποιος έχει CB θα μιλήσει ΜΟΝΟ με κατόχους CB, όποιος έχει PMR θα μιλήσει ΜΟΝΟ με κατόχους PMR κ.ο.κ αφού το καθένα λειτουργεί σε διαφορετική συχνότητα.
Επιλογή κεραίας
Λόγω της χρήσης που κάνουμε στον ασύρματο στις Off-Road εξορμήσεις δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε πολλά τεχνικά χαρακτηριστικά των κεραιών αλλά κυρίως σε “πρακτικά” θέματα.
Η κεραία είναι το σημαντικότερο μέρος του σταθμού μας αφού με μία καλή κεραία και έναν μέτριο πομποδέκτη θα έχουμε εξίσου καλά αποτελέσματα απ’ ότι θα είχαμε με έναν ακριβό πομποδέκτη με την ίδια κεραία. Αντιθέτως ακόμη και τον ακριβότερο πομποδέκτη να χρησιμοποιήσουμε, αν τον συνδέσουμε με μια κακή κεραία δε θα έχουμε καθόλου καλά αποτελέσματα.
Σίγουρα μια μεγάλη κεραία θα υπερτερεί μίας μικρότερης αφού το μήκος της είναι πιο κοντά στο ιδανικό μήκος που απαιτείται.
Έτσι μια μεγάλη κεραία θα πετύχει καλύτερη επικοινωνία σε μακρινές αποστάσεις αλλά κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα έχει ¨κλαδέψει” αν όχι όλα, τα περισσότερα δέντρα.
Εναλλακτικά μπορεί να στηριχτεί χαμηλά στο αυτοκίνητο, πχ προφυλακτήρα, έτσι ώστε να μην εξέχει πολύ επάνω από αυτό, θυσιάζοντας πάντα μέρος της απόδοσης.
Για χρήση σε κομβόι (το πιο συνηθισμένο) ιδανικές είναι οι μικρές κεραίες αφού δεν υπάρχει ανάγκη για μακρινές επικοινωνίες. Καλό είναι να είναι εγκατεστημένες σε ψηλό σημείο του αυτοκινήτου έτσι ώστε να “περιορίσουμε” τη χαμηλότερη απόδοση τους.
Η στήριξη της κεραίας μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους.
- Για παλιότερα αυτοκίνητα με βάση νεροχύτη, που στηρίζεται ψηλά στο νεροχύτη της οροφής.
- Με βάση πόρτας, που βιδώνεται συνήθως στην πίσω πόρτα του αυτοκινήτου.
- Με απευθείας στήριξη στο αυτοκίνητο με τρύπα (λιγάκι βάρβαρο αλλά θεωρητικά το καλύτερο!)
- Με μαγνητική βάση στον ουρανό, ειδικά αν πρόκειται για προσωρινή εγκατάσταση.
- Με βάση “πατέντα” σε όποιο σημείο μας επιτρέπει το κάθε αυτοκίνητο (πχ βάση ρεζέρβας, σχάρα, προφυλακτήρας κλπ).
Εγκατάσταση ασυρμάτου
Σίγουρα υπάρχει η λύση της πρόχειρης εγκατάστασης (πχ μόνο για την εκδρομή ή τη βόλτα) όπου τροφοδοσία παίρνουμε από τον αναπτήρα του αυτοκινήτου και σαν κεραία χρησιμοποιούμε μία με μαγνητική βάση. Αυτός ο τρόπος σύνδεσης μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη παρασίτων ή άλλων ανεπιθύμητων φαινομένων.
Η καλύτερη λύση είναι η μόνιμη εγκατάσταση του ασυρμάτου στο όχημα για να έχουμε καλύτερες συνθήκες εκπομπής και λήψης.
Στήριξη
Ο πομποδέκτης θα πρέπει να είναι στερεωμένος καλά και σε σημείο που θα χειρίζεται εύκολα ενώ καλό θα είναι να βρίσκεται σε κάποιο ψηλό σημείο του οχήματος για την περίπτωση εισροής νερού σε κάποιο ποτάμι. Το κάθε αυτοκίνητο έχει τα δικά του σημεία που μπορεί να στηριχθεί ο πομποδέκτης.
Τροφοδοσία
Για την τροφοδοσία του θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί χοντρό διπλό καλώδιο (κόκκινο-μαύρο) συνδεδεμένο απευθείας στην μπαταρία (και το + και το – ). Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να πούμε ότι η μπαταρία λειτουργεί και σαν φίλτρο από πιθανά παράσιτα, οπότε όσο πιο κοντά στην μπαταρία πάρουμε ρεύμα τόσο καλύτερα θα είναι (μπορεί να υπάρχει κάποιος διανομέας από την κατασκευή του αυτοκινήτου). Απαραίτητη είναι η χρήση ασφάλειας κοντά στο σημείο σύνδεσης με την μπαταρία έτσι ώστε να “ασφαλίσουμε” τη γραμμή μας. Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι αφού έχει ο πομποδέκτης ασφάλεια δε χρειάζεται να βάλουμε στη γραμμή τροφοδοσίας. Η ασφάλεια του πομποδέκτη προστατεύει αποκλειστικά και μόνο τον πομποδέκτη. Καλό θα ήταν να προτιμώνται ασφαλειοθήκες μαχαιρωτές ασφάλειες και όχι γυάλινες ή κεραμικές.
Εναλλακτικά (καλό όμως θα ήταν να το αποφύγουμε) μπορούμε να συνδέσουμε μόνο το θετικό + απευθείας στην μπαταρία ενώ το αρνητικό – να το συνδέσουμε σε κάποιο σημείο του σασί του αυτοκινήτου. Αυτό πιθανόν να έχει σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη παρασίτων αφού το σημείο που “πήραμε γη” μπορεί να μην είναι το ιδανικότερο για ηλεκτρική επαφή. Μπορεί το σασί να αποτελεί έναν αγωγό μεγάλης διατομής αλλά μεσολαβούν κολλήσεις τμημάτων μεταξύ τους που δεν μας δίνουν καλή αγωγιμότητα, επίσης με αυτή τη σύνδεση έχουμε “κοινό αγωγό” με κάποιο παρασιτογόνο εξάρτημα του αυτοκινήτου (αντλία, μοτερ υαλοκαθαριστήρων κλπ). Η ασφάλεια είναι απαραίτητη και σε αυτή την περίπτωση.
Κεραία
Η κεραία είναι το κυριότερο μέρος του σταθμού μας. Έτσι θα πρέπει να είναι καλά εγκατεστημένη και συνδεδεμένη με τον πομποδέκτη μας.
Τα connectors στις άκρες του καλωδίου θα πρέπει να είναι σωστά κολλημένα ενώ το ομοαξονικό καλώδιο να μην είναι τραυματισμένο.
Η βάση στήριξής της θα πρέπει να είναι στιβαρή έτσι ώστε να αντέχει τις κακουχίες του βουνού (κλαδιά κλπ.) ενώ θα πρέπει να υπάρχει καλή επαφή της βάσης με το σασί του αυτοκινήτου. Αυτό είναι απαραίτητο επειδή στην ουσία η κεραία που εγκαθιστούμε αποτελεί το ένα μέρος του συστήματος που εκπέμπει, ενώ το σασί του αυτοκινήτου το άλλο μισό (αντίβαρο).
Θα πρέπει να αποφεύγουμε την στήριξη της βάσης σε μη αγώγιμα μέρη του αυτοκινήτου αφού το αντίβαρο δε μεταφέρεται έτσι απλά με ένα καλώδιο που συνδέει τη βάση της κεραίας με το σασί.
Στην περίπτωση που χρησιμοποιήσουμε μαγνητική βάση απλά συμβιβαζόμαστε με μία όχι τόσο καλή απόδοση της κεραίας ενώ πιθανό είναι με την αλλαγή της θέσης του μαγνήτη να αλλάζει και ο συντονισμός.
Μια κεραία θα πρέπει να είναι συντονισμένη στην συχνότητα λειτουργίας προκειμένου να έχουμε τη μέγιστη δυνατή απόδοση. Στην περίπτωση εκπομπής με κακοσυντονισμένη κεραία το σίγουρο είναι ότι δε θα ακουστούμε ενώ το πιο πιθανόν είναι να καταστραφεί η βαθμίδα εξόδου του πομποδέκτη.
Συγγραφέας: Legend