Η έλευση του χειμώνα με τις βροχές και τα χιόνια, σηματοδοτεί και την έναρξη της εκδρομικής περιόδου για τους απανταχού τετρακίνητους της χώρας, τουλάχιστον για τους πιο «σκληροπυρηνικούς» εξ’ αυτών.
Το λασπωμένο ή/και χιονισμένο τερέν όμως, προϋποθέτει και εξειδικευμένα ελαστικά, ικανά να αξιοποιήσουν και την τελευταία δυνατή ικμάδα πρόσφυσης, απαραίτητο συστατικό για τη διατήρηση της κινητικότητας των οχημάτων με ασφάλεια, ιδιαίτερα όσο πιο απαιτητικές είναι οι συνθήκες.
Τα τελευταία 14 χρόνια έχω δοκιμάσει πολλά διαφορετικά ελαστικά λάσπης σε κάθε είδους έδαφος και με κάθε καιρική συνθήκη και έχω δει στην πράξη και άλλα πολλά από φίλους και γνωστούς, οπότε έχω μια σχετικά καλή εικόνα του τι δουλεύει, πόσο και που και αυτή ακριβώς θα προσπαθήσω να περιγράψω. Γιατί καλές οι τεχνικές αναλύσεις και τα χαρακτηριστικά που δίνει ο εκάστοτε κατασκευαστής (80-20, 90-10 κλπ), αλλά στην πράξη τι γίνεται ?
Γενικά μιλώντας, φυσικά ο καθένας επιλέγει το ελαστικό που θέλει ανάλογα με το είδος του εδάφους που θέλει να κινηθεί, αλλά επειδή προφανώς δεν κινούμαστε κάθε φορά αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο είδος εδάφους, επιλέγουμε ένα ελαστικό που να μας καλύπτει όσο το δυνατό περισσότερο.
Βέβαια, επειδή ακόμα τουλάχιστον, δεν έχει εφευρεθεί ένα ελαστικό που να τα κάνει όλα το ίδιο καλά, είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε συμβιβασμούς στην απόδοση στο δρόμο (άσφαλτο, μεγάλες ταχύτητες, φρένα, στροφές), προκειμένου να πετύχουμε ένα «κλικ» παραπάνω απόδοσης εκτός δρόμου. Ακόμα όμως κι έτσι, δεν είναι όλα τα ελαστικά λάσπης ίδια, οπότε η επιλογή γίνεται ακόμα δυσκολότερη για κάποιον που δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία.
Τέλος με τη βαρετή θεωρία, πάμε στην πράξη. Καταρχήν να επισημάνω ότι η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τα στενότερα ελαστικά δουλεύουν σημαντικά καλύτερα, τουλάχιστον στην ελληνική λάσπη, ειδικά όσο μεγαλύτερη είναι η κλίση του εδάφους. Οι παρατηρήσεις μου αφορούν σε ίδια αυτοκίνητα (στη συντριπτική πλειοψηφία Suzuki Jimny), στις ίδιες ακριβώς συνθήκες, την ίδια χρονική στιγμή.
Ξεκινάω από το κλασικό πέλμα του BF Goodrich Mud Terrain T/A KM, το οποίο δεν έχω δοκιμάσει προσωπικά αλλά έχω δει στην πράξη πολλές φορές. Η απόδοσή του στη βρεγμένη άσφαλτο είναι προβληματική σύμφωνα με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων του, κάτι που οφείλεται πρωτίστως στη σκληρή σύνθεση της γόμας του. Εκτός δρόμου, δουλεύει πολύ καλά στη λάσπη, ενώ έχει το πλεονέκτημα ότι βγαίνει σε μικρές διαστάσεις (από 215/75-R15), έχει ενισχυμένα πλαϊνά και επειδή είναι πρωτογενές, είναι και πολύ ελαφρύ, ενώ δεν έχει και φορά.
BF Mud T/A KM
Ο αντικαταστάτης του, το Mud Terrain T/A KM2, έχει άλλη σχεδίαση στο πέλμα, η οποία είναι περισσότερο προσανατολισμένη για χρήση σε πέτρες/βράχια (οι Αμερικάνοι έχουν πώρωση με τα βραχώδη κομμάτια) , παρά σε λάσπη, ενώ η σκληρότητα της γόμας έχει παραμείνει μάλλον η ίδια με αποτέλεσμα να γλιστράει κι αυτό στο βρεγμένο, όπως ο προκάτοχός του. Και τα δύο μοντέλα πάντως είναι αδικαιολόγητα ακριβά, κάτι που μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι προέρχονται από την Αμερική, όπου ως γνωστόν τα προϊόντα επιβαρύνονται με δασμούς, τελωνεία και αυξημένα μεταφορικά.
BF Mud T/A KM2
Επόμενη κατηγορία ελαστικών είναι αυτά με τη χάραξη του Yokohama Geolandar M/T, το γνωστό «ψαροκόκαλο». Το συγκεκριμένο πέλμα αντιγράφηκε κατά κόρον από τους κατασκευαστές αναγομωμένων ελαστικών, με πολλές διαστάσεις και ποιότητες, ενώ έγινε αμέσως πολύ δημοφιλές – ειδικά στη χώρα μας – στους απανταχού τετρακίνητους. Η συγκεκριμένη χάραξη υποτίθεται ότι καθαρίζει καλύτερα από το κλασικό πέλμα του BF, έχει και φορά, άρα θεωρητικά δουλεύει καλύτερα όταν το όχημα κινείται προς τα εμπρός, ενώ τα ανισομεγέθη εξωτερικά τακούνια που προεξέχουν αρκετά, βοηθούν στην καλύτερη πρόσφυση.
Στην πράξη, μιλώντας πάντα για εκτός δρόμου απόδοση, δεν έχω δει σημαντικές διαφορές σε σχέση με το πέλμα των BF, όταν τουλάχιστον έχουν σε καλή κατάσταση τα εξωτερικά τακούνια. Στο δρόμο είναι καλύτερα, λόγω μαλακότερης γόμας και πιο τετράγωνου πέλματος, προσφέροντας άνεση και ασφάλεια ακόμα και με σχετικά υψηλές ταχύτητες, αλλά στο φρενάρισμα. Πιο συγκεκριμένα, τα Malatesta Kobra Track μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, ενώ τα Insa Turbo Sahara τις χειρότερες, ειδικά στο βρεγμένο όπου γλιστρούσαν αρκετά.
Malatesta Kobra Track NT
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι τα ελαστικά με αυτό το πέλμα, είναι ίσως τα καλύτερα all rounder ελαστικά λάσπης, με καλή απόδοση τόσο εκτός όσο και εντός δρόμου, σε συνδυασμό με λογική κατανάλωση. Θα έλεγα ότι είναι η ιδανική λύση για κάποιον που κάνει πολλά χιλιόμετρα εντός πόλης ή το έχει για καθημερινό αυτοκίνητο και θα πάει αρκετά έως πολύ μακριά στο βουνό, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, έστω και με λίγη προσπάθεια παραπάνω.
Τι γίνεται όμως αν κάποιος θέλει απλά την καλύτερη δυνατή πρόσφυση εκτός δρόμου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την απόδοση στην άσφαλτο ? Εδώ έχουμε χοντρικά δύο σχεδιαστικές σχολές, τους Αμερικάνους με κύριους εκφραστές τα ελαστικά της Interco και κυρίως τα Bogger και Super Swamper TSL και τους Ταϊλανδούς με τα Simex Extreme Trekker και Silverstone MT-117 Extreme. Φυσικά, έχουμε και τα αντίστοιχα πέλματα σε αναγόμωση, με αυτά του τύπου Simex να κυριαρχούν στην αγορά και όχι χωρίς λόγο.
Τα Bogger προορίζονται κυρίως για βαλτώδη εδάφη και δεν ενδείκνυται για τα ελληνικά χώματα. Εδώ έχουμε πρωτίστως στενά περάσματα με λάσπη/πηλό και αρκετά μεγάλες κλίσεις, οπότε θέλουμε κυρίως ένα λάστιχο που να «κόβει» και όχι να πλανάρει. Τα Super Swamper TSL είναι πιο ειδικά γι’ αυτό τον σκοπό και με καλή απόδοση σε βράχια, που τόσο αγαπούν οι offroaders της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Μειονέκτημά τους οι μεγάλες διαστάσεις και οι τσουχτερές τιμές, συνήθως απευθύνονται σε αμερικάνικα οχήματα που έχουν την ανάλογη δύναμη και υποδομή για να τα χωρέσουν και να τα γυρίσουν ικανοποιητικά.
Ακόμα καλύτερη απόδοση στην ελληνική λάσπη – και όχι μόνο – έχουν τα ελαστικά τύπου Simex Extreme Trekker. Πρώτος διδάξας τα Malatesta Kaiman, τα οποία γρήγορα έγιναν ανάρπαστα στην ελληνική αγορά, προσφέροντας καταπληκτική εκτός δρόμου απόδοση, που ήταν ταυτόχρονα και αποδεκτή στο δρόμο, με χαμηλή τιμή και μικρές διαστάσεις. Σε σύγκριση με το πέλμα τύπου Yokohama Mud, είναι σαφώς ένα σκαλί παραπάνω σε απόδοση εκτός δρόμου. Ειδικά σε ανηφορικά γλιστερά κομμάτια, η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα, στο στεγνό όμως είναι η αλήθεια, η διαφορά μειώνεται αισθητά. Η ικανότητά τους να σκάβουν είναι απίστευτη, καθαρίζουν πολύ καλά λόγω των μεγάλων εξωτερικών τακουνιών, ενώ φυσικά έχουν και αυτά φορά.
Malatesta Kaiman
Πιο συγκεκριμένα, τα Insa Turbo Special Track είναι με διαφορά τα χειρότερα λάστιχα που έχω δοκιμάσει, πολύ σκληρή γόμα που γλιστράει στο βρεγμένο και χείλη που φεύγουν κομμάτια σε κάθε ζαντάρισμα/ξεζαντάρισμα. Τα Malatesta Kaiman έχουν μαλακή γόμα που εμπνέει ασφάλεια στο δρόμο, πολύ καλή απόδοση εκτός, φθηνά, με μόνο μειονέκτημα την τάση να εμφανίζουν ρωγμές στη βάση των τακουνιών και στο πέλμα με τον καιρό, ειδικά αν τα δούλευες με χαμηλές σχετικά πιέσεις.
Τελευταία δοκίμασα για μία σεζόν και τα Ziarelli Extreme Forest, για τα οποία έχω μόνο καλά λόγια να πω. Σε σύγκριση με τα Kaiman, έχουν πιο ψηλά και αραιά (εξωτερικά) τακούνια, δουλεύουν καλύτερα με χαμηλότερες πιέσεις, δεν εμφάνισαν ρωγμές, έχουν μαλακή γόμα, αλλά είναι και πιο ακριβά, κάτι αναμενόμενο λόγω καλύτερης αναγόμωσης. Θα έλεγα ότι είναι μισό «κλικ» πιο ψηλά σε εκτός δρόμου απόδοση από τα Kaiman.
Ziarelli Extreme Forest
Αυτά όμως που ήταν πραγματική αποκάλυψη είναι τα Silverstone MT-117 Xtreme. Πρόκειται για πρωτογενή ελαστικά, με πολύ μαλακή γόμα, τεράστιο κενό ανάμεσα στα εξωτερικά τακούνια, τα οποία είναι ακόμα πιο ψηλά και προεξέχουν πιο πολύ στα πλάγια, ενώ τα τακούνια έχουν και μεγαλύτερη καμπυλότητα και είναι κατασκευής bias ply. Όλα αυτά μεταφράζονται σε ακόμα καλύτερη εκτός δρόμου απόδοση, κάτι που διαπίστωσα ευθύς εξ’ αρχής στις πρώτες μου βόλτες σε κάθε έδαφος, όπου το λάστιχο έχει εξωπραγματική πρόσφυση σχεδόν παντού.
Silverstone MT-117 Xtreme
Άφησα για το τέλος τα ελαστικά τύπου cross, τα οποία είναι απ’ όσο γνωρίζω όλα αναγομωμένα και τα Maxxis Trepador M8060, τα οποία φοριούνται πολύ τελευταία. Απ’ αυτά που έχω ακούσει από ανθρώπους που τα έχουν βάλει, τα μεν cross δουλεύουν πολύ καλά εκτός δρόμου, αλλά στο δρόμο θέλουν πάρα πολύ προσοχή επειδή έχουν την τάση να «πλέουν» πάνω στα τακούνια, τα δε Maxxis, παρ’ όλο που έχουν σχεδιαστεί κυρίως για rock crawling, δουλεύουν ανέλπιστα καλά σε όλα σχεδόν τα τερέν και οι κάτοχοί τους πίνουν νερό στ’ όνομά τους.
Εν κατακλείδι, η αγορά ελαστικών λάσπης είναι καθαρά προσωπική επιλογή, εμείς απλά μέσα από αυτές τις γραμμές θελήσαμε να δώσουμε μια μικρή βοήθεια για όσους ενδιαφέρονται, ξεκαθαρίζοντας λίγο το ομιχλώδες τοπίο που επικρατεί στο χώρο, ιδιαίτερα για όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα…
Τα λέμε στο βουνό !!!
Πηγή: offroader.gr